Wokół udarów mózgu przez lata narosło wiele mitów. Jedno jest pewne – udar to zagrożenie Twojego życia i nie powinieneś lekceważyć jego pierwszych oznak czy czynników ryzyka, w których możesz się znajdować. Udar to stan nagły, często nazywany również zawałem mózgu, a więc centrum dowodzenia naszego organizmu. Kiedy w mózgu dochodzi do awarii całe nasze ciało odczuwa jej skutki.

Kogo atakuje udar?

W tym miejscu obalimy pierwszy mit, ponieważ udar mózgu może dotknąć każdego bez względu na płeć i wiek. Najbardziej jednak narażone są osoby starsze powyżej 65. roku życia, bowiem wraz z wiekiem naturalnie pogarsza się stan naczyń krwionośnych, a ich elastyczność pogarsza się. Może wtedy dochodzić do niedrożności i pęknięć. Jeśli takowe nastąpią w mózgu, wówczas mamy do czynienia z udarem mózgu.

Udar mózgu to nic innego jak nagłe i gwałtowne pogorszenie funkcjonowania mózgu w wyniku niedokrwienia lub przerwania dopływu krwi do jego tkanek. Może on być spowodowany skrzepliną blokującą drożność naczynia lub sączeniem się krwi do wnętrza mózgu. Istnieją dwa rodzaje udarów mózgu – niedokrwienny i krwotoczny.

Udar niedokrwienny spowodowany jest problem z drożnością naczynia, przez co krew transportująca tlen wraz z substancjami odżywczymi nie dopływa do obszaru mózgu lub dopływa jej zbyt mało i dochodzi do niedotlenienia mózgu. Jest to najczęściej występujący rodzaj udaru dotykający 80% pacjentów udarowych.

Z kolei udar krwotoczny często potocznie nazywany jest wylewem, ponieważ wywołuje go krwotok śródmózgowy spowodowany pęknięciem naczynia w wyniku wypadku lub złym stanem naczynia.

Jest on równie groźny co udar krwotoczny i może prowadzić do trwałych uszkodzeń mózgu oraz śmierci pacjenta. Jest on bardzo niebezpieczny, ponieważ może prowadzić do poważnych uszkodzeń mózgu i często kończy się śmiercią pacjenta. 

Udar i jego następstwa

Życie po udarze to zmiana o 180 stopni zarówno dla pacjenta jak i dla jego bliskich. Chory cierpi z powodu niepełnosprawności i wymaga stałej opieki, ale także dokuczają mu często bóle spastyczne czy depresja poudarowa. Pacjent po udarze potrzebuje wsparcia bliskich, aby zmierzyć się z nową rzeczywistością i rozpocząć walkę o odzyskanie sprawności. Przed nim długa i ciężka rehabilitacja, jednak ta walka często przynosi dobre owoce. W trakcie rehabilitacji pacjent uczy się od nowa chodzić, trzymać przedmioty w rękach, ubierać, a nawet mówić czy jeść. Ważne, aby chory z objawami udarowymi jak najszybciej znalazł się na oddziale i rozpoczął leczenie. Wówczas jego rokowania znacznie rosną i jest większa szansa na odzyskanie sprawności.

Więcej informacji dla pacjentów po udarze i ich rodzin znajdziesz na www.ZyciePoUdarze.pl